Innriheimur

Sambönd er eitt það mikilvægasta í okkar lífi, maðurinn er rosalega flókið fyrirbæri því hann á alls konnar tegundur af samböndum, önnur dýr hafa bara oftast eitt samband og það er samband móður og afkvæmis.
Sambönd flokkast oftast eftir því hvernig ást við höfum fyrir aðra, við erum með fjölskylduást, vinaást og rómantískriást. Stundum virðist þetta flækjast fyrir okkar og vinaást verður að rómantískriást og rómantískriást verður að vinaást og þá breytist allt.
Fyrir mér er hin eina og sanna ást sú sem er elskuð án skilyrða, eins og móðir til barns, móðirinn myndi ekki fara frá barninu ef það gerir einhver mistök það væri bara ekki til í hennar heimi. Ef við pælum í þessu, móðirin er til þess að elska og veita barninu það besta uppeldi og hún getur veitt það er alveg sama hvað myndi gerast hún myndi alltaf elska barnið.
Ok, hvað myndi gerast ef við myndum elska hvort annað svona?
Hvenær breytumst við úr því að vera saklaust barn sem allir horfa á og dást yfir í að vera bara einhver...
Hafi þið ekki verið í barnaafmæli þar sem fólk bara situr og horfir á börnin og brosir það varla talar saman eina sem það gerir er að dást að börnunum og reynir að hjálpa því ef það er í vanda eða veitir því athygli þegar það vill fá það.
Hvenær var ást svona flókin? Hefur Hollywood brenglað fyrir okkur ástinni? Ég hef alveg tekið þátt í þessu og horft á myndir og ímyndað mér að þetta gæti verið ég, sá sem væri að hitta hina einu sönnu missa hana kannski í smá tíma en ná henni alltaf tilbaka með að hlaupa eftir henni á flugvelli.
Ást er ekki flokið fyrirbæri en við viljum gera hana að því til að halda ákveðnu drama í okkar lífi, við viljum taka þátt í leikjum sem verða í kringum "ást" og eins og allt annað í lífinu viljum við vinna hina eða réttara sagt ekki lenda í hópnum þar sem fólk er ekki í sambandi(losers, eða þeir sem tapa alltaf öðrum).

Afhverju ætli það sé að við afmörkum okkur eftir hvort maður sé karlmaður eða kvenmaður, þeir sem spinna best í kringum leikinn semja bestu strategíurnar fyrir hvort liðið og karlliðið þarf að spila svona og kvennliði þarf að verjast svona. Er þetta sem við viljum? Er engin(n) orðin þreyttur á þessu? Jú reyndar það er til það fólk sem nennir ekki að vera í þessu og þannig fólk er að birtast æ oftar og segja:
"Hættið þessum leikjum, verið þið sjálf og eins einlæg og þið getið!"
En þá heyrist í leikurum, "Shííit nei þá er ég bara nakinn með tilfinningar mínar fyrir framan einhvern ókunnan, síðan er fínt að hafa nokkur spil í hendi þannig ég get kannski dregið einhvern aðeins lengur meðan ég kannski kanna annan!"

Ég er ekki að segja að einhver ætti að segja: "Ég elska þig" á fyrsta stefnumóti (Hollywood er búið að eyðileggja þetta orð og gefa því ákveðnu þýðingu sem þýðir ég vil giftast þér og eignast með þér 10 börn), þá er samt hægt að koma því til skila að þú hafir þótt gaman að eiga samskipti saman og að viljir endurtaka leikinn. (Ekki þetta hringja eftir 3 daga!!)
Einnig ætti maður að vera eins einlægur og segja að þetta er ekki að virka og við erum greinilega ekki á sömu blaðsíðu.

Ég hef orðið vitna á því þegar tvær manneskjur sem þóttu gaman að hvoru öðru og voru að hittast, hættu að hittast eftir misskilning þar sem bæðu bara biðu eftir að annað þeirra átti að hafa samband, þar sem hinn hafði kannski sent sms síðast og hinn hafði hringt fyrir tveimur dögum síðar og þá er komið af hinu að hafa samband..... ég verð ruglaður!

En þá kem ég að spurningunni sem ég spurði áðan, hvað myndi gerast ef við myndum elska hvort annað skilyrðislaust? Ég tel mig halda að það sé til verur sem gera þetta og hvort þær séu hérna á jörðinni eða annars staðar veit ég ekki en það er kannski eitthvað sem maðurinn mun aldrei geta gert, þar sem hann er svo stutt kominn í andlegum þroska. Við höfum náð miklum árangri í vísundum og tæknin er að verða skuggaleg en samt erum við komin svo stutt í andlegum þroska... ok þetta er efni í aðra færslu þara segja vísindin vs andleg þroskun.

Ef þú ert í sambandi og þér finnst bara þæginlegt vera í því og í rauninni ertu bara í sambandi en ekki að upplifa það þá verðuru að gera eitthvað, þetta er ekki að virka fyrir þig, talaðu við þann sem þú ert með áður en það verður um seinan!

Ást og friður með ykkur öllum

Mig langaði að pósta hérna inn bréf frá Neale Donald Walsch þetta er eitthvað sem við ættum að hafa í huga.

My dear friends...

Thanksgiving has passed, but the time for Gratitude has not. As I mentioned here last week, gratitude is the most powerful force in the universe. It is the single most effective means of using the Power of Personal Creation (what some have called the Law of Attraction). Therefore, move into gratitude at the slightest opportunity – and certainly at the slightest provocation. By slightest "provocation," I mean any person, event, or circumstance that might ordinarily provoke you into some kind of negative reaction. At such moments, I invite you to use a technique that I have developed in my own life, which I have come to call the Reaction Reversal Response (RRR). This is a short process (it takes no longer than a-thought-and-a-second-thought) in which I look at the first reaction that comes up for me, then replace it with the magic of appreciation.

I had not understood much about this particular energy when I was a young man – or even, for that matter, when I reached middle age. Now that I'm officially a "senior" I have come to a...well, a deep appreciation of appreciation.

Let me tell you about this word. One of the key (and most often missed) meanings of the word "appreciate" is "to enlarge, increase, or expand." The word is used in this sense when it is said that, for instance, a property has "appreciated in value." So when you appreciate something, you expand it. You enlarge it. You increase it. This is also true (and this is what is not widely known) when you use "to appreciate" to mean "to show gratitude."

When you show gratitude you appreciate that to which you show it. That is, you make larger, or expand, or increase, that for which you are grateful. Now, when applied to the Reaction Reversal Response process, this truth reveals itself in the following way: We look into a situation that feels negative to us and peer deeply to find the value of that situation. Then we say a word of gratitude about it and we have instantly increased the value that we found there.

I have found that very often the value doubles.

Anyway, try it. The moment anything brings up a negative (or what would typically be a negative) reaction, simply turn that reaction around. Move into gratitude as soon as can. Watch yourself immediately turn calm. Peace will pour into your mind like a magic elixir. Your entire body will lose its tenseness, as if it had been massaged with a soothing balm.

The great thing about this is that you don't have to figure out why you are grateful. The fact is, you may now know why, as a practical matter. It may look as if there is nothing going on right now for which to be grateful -- much less anything you want to increase. Never mind. Be grateful anyway. I promise you that nothing happens in the universe that is not value-driven.

The universe is a finely tuned mechanism, always producing a single effect: value. Life values life, and therefore produces value through the process of Life Itself. The fact that we do not see the value of some things right away does not mean that there isn't any. It merely means that we do not possess sufficient insight to see it. We suffer from a "perspective deficiency." We are not looking at things in the "right way."

Of course, by "right way" I mean from a place that allows us to see all that is happening and all that it means. Often, we see only part of what is happening, and not the whole picture. At other times, we may see all that is happening, but not understand all that it means. It can take time for us to gain such a perspective.

Masters are those who adopt such a perspective long before events "on the ground" prove the perspective to be accurate.

What this opens up to is the True Energy behind gratitude. You may think it is faith, but it more than faith. It is Knowing. I often tell the participants in my workshops: You can hope that something is going to happen, you can have faith that something is going to happen, and you can know that something is going to happen.

"Knowing" is the highest level of awareness. It is the most expansive consciousness. It is the most powerful element of the Process of Personal Creation. It is what changes everything.

I am right now developing an entire approach to life (together with a book that describes it and a one-day workshop that applies it) based on this truth. The book and the workshop are both called: When Everything Changes, Change Everything.

Are things changing in your life right now -- important things? Or do you know of someone who is struggling to cope right now with shifting realities in their personal life?

I don't know about you, but I am observing people everywhere going through great changes – changes in their work life, changes in their financial life, changes in their relationship and romantic life, changes in their family life, changes in their social life, and changes in their spiritual life.

If any of these changes are affecting you right now, and you have sent a call out to the universe for some help, for some answers, for some comfort and clarity, you'll be glad that you read this...

The Pace of Change has increased dramatically all over our planet. I know of very few people who have not been affected by this in some way. Every day I am getting emails and calls from people asking about how to apply the messages of Conversations with God in this situation.

When Everything Changes, Change Everything will be presented for the first time December 7 from 9 a.m. to 9 p.m. in Medford, Oregon. If you're facing major changes in your life right now and would like to join us for this new helping program, simply call Will at 352-442-2244.

It's the first program of its kind that I've ever done in Southern Oregon, and should be easy to reach for anyone living in the western states particularly. Just a short plane ride, or even a nice drive up from California or down from Washington or over from Nevada, etc.

There's no reason to hang out in uncertainty or apprehension or fear about the future. Come and learn how to use change as the greatest thing that has ever happened to you, and how to embrace loss as not loss at all, but gain.

My wonderful Em puts it this way: We've been sent here to love....to love everyone and every experience and every moment and everything we lay our eyes on and every aspect of life that we experience. It's not always easy for us to do that. Unless it is.

We make assessments and judgments and build up thoughts in our mind and create a whole inner reality that may or may not be justified by exterior events. We jump to conclusions and go into convulsions about the littlest things. We fall off the wagon of our own belief in the basic goodness of life. We forget the fundamental laws of the universe – not the least of which is the Presence of Cycles. (See Happier Than God, Chapters 9 and 15). This eternal cycle of process/expression/experience is Divinity Itself. It is God, godding. All things respond to this presence. All things exist in cycles. All things have their being within this system-and there is nothing outside of this system.

My mother used to put this whole thing into wonderful perspective when things were not going well. "Even this," she would say, "shall pass." Yes, Mom, you were right. There's no use getting upset about what's going on right now. What's going on is what's going on, and it will be going on until it isn't anymore. And no amount of worrying is going to change that. No amount of fussing and fretting and fuming is going to affect it one bit. So, in the wisdom of the Beatles...let it be.

Neale.

Ég held ég geti ekki skrifað niður nema að ég sé að hlusta á eitthvað ákveðið, þegar ég er að hlust á ákveðna tónlist þá fæ ég oft þörf til að skrifa niður, ég er rosalega gagnrýninn á sjálfan mig og ég veit ekki hve oft ég hef skrifað niður hér og ætla síðan að setja það inn en síðan þegar ég les það yfir þá finnst mér það ekki nógu gott og ekki vera skila neinu til lesandans að ég eyði því út. Ég er minn mesti gagnrýnandi og ég á oft til með að rakka mig niður og sérstaklega þegar ég geri eitthvað að mér þá fer ég að kalla sjálfan mig öllu íllu nöfnum. Þegar ég hugsa tilbaka þá er þetta bara að gera íllt verra og sé ég það þegar ég er orðinn rólegur og yfirvegaður. Ég er að losna úr vinnu sem er að gera mig brjálaðan bókstaflega og get ég ekki annað en verið ánægður með það, þá tekur við nokkuð langt frí þangað til ég byrja í minni nýju vinnu. En þótt ég sé að hætta þá er nú ýmislegt í gömlu vinnunni sem ég á eftir að sakna en það er bara partur af þessu. Ég er hef verið rosalega lítið andlegur undanfarið, ég er hef ekki lesið eins mikið og ég hef gert hérna áður og ég hef ekki hugsað um þetta eins mikið og ég gerði, það er eins og maður sé að sofna aftur og fara aftur í sama haminn og flest allir eru í þar sem þetta er allt rútína hver einasti dagur. Maður á ýmislegt óupplifað og ýmislegt sem ég vill gera, mig langar til dæmis flytja út og búa annarsstaðar aftur og vonandi það gerist maður bara setur stefnuna á það sem maður vill það þýðir ekkert annað. En já ég ætla ekki að hafa þetta langt... fæ alltaf svona bakþanka að það sem ég er að skrifa sé bara algjört rugl.....

Þarf að fara hljóða niður í þessu ego í mér :P

kv

Setti inn tónlist hérna vinstra meginn á síðunni minni, þetta er tónlist sem ég hef rekist á á þessari skemmtilegri síðu sem heitir RadioBlogClub.com, ég notaði einu sinni Pandora.com áður fyrr sem var alveg yndisleg síða fyrir að uppgvöta nýja tónlist en síðan var henni lokuð fyrir fólki sem var ekki í usa vegna óskiljanlegum lögum. Lög um Lög, ótrúlegt hvernig við getum flækt allt sem er hægt er að flækja en svona erum við víst, ef þið skiljið mig en svo hef ég verið að nota þessa síðu Radioblogclub og svo eru fleiri til en kannski ekki allar jafn góðar og Pandora. Þetta er tónlist sem fær manni til að hugsa og skrifa þannig ef þú ert að blogga þá hefur þetta skemmtileg áhrif á mann. Bið að heilsa ykkur í bili!

 kv

 Lúlli

Í þögninni þegar allt er kyrrlátt
er tækifæri til sjá hvað er í raun að gerast
þegar engin sér,heyrir eða finnur
Líkami þinn verður dofinn
og þú heyrir hljóðið í myrkrinu

Hversu oft hefur maður verið í hóp þar sem fólk fer að tala um trúarmál eða bara mál sem maður hefur ákveðnar hugmyndir um og þau sem tala mest hafa svo sterka skoðanir sem eru algjörlega í skjöni við þínar. Ég hef lent nokkrum sinnum í þannig aðstæðum og oftast læt kinka ég bara kollinum og læt þau mata mig af einhverjum hugmyndum sem þjóna mér ekkert, þannig er ég að setja olíu á eldinn enn meira og samþykki þar með skoðanir þeirra. Ég hef ákveðið að hætta þessu og segja minn sannleika alveg sama hve útkoman verður. 
Ég hef ekki mikið verið á blogginu hérna enda finnst mér sumt af þessu bloggi sem er hérna ekki rosalega aðlaðandi, þar sem fólk gerir ekkert annað en að búa til eitthverja neikvæðni setja sinn pirring til að gera aðra pirraða og hafa neikvæðna áhrif. Við verðum að fara átta okkur á hvernig við erum að hafa áhrif á aðra í kringum okkur og á hvaða hátt, þetta ættum við að kenna í skólum! Við ættum að kenna hversu mikinn mátt við höfum til að hafa áhrif á aðra í kringum okkur og hvernig við getum notað það til að búa til umhverfi sem þjónar öllum. Það er svo rosalega mikið sem við getum gert og byrjað að gera til að hafa áhrif á næstu kynslóð, en í staðinn þá kennum við þeim sömu gildin og sama sagan endurtekur sig.

Hérna er dæmi um fyrirlestur sem ætti kannski að vera í öllum skólum?