Ég er hér!

Ég er ennþá hér hef bara ekki komist í að sitjast niður og skrifa niður mínar hugsanir það er ýmislegt í gangi í mínu lífi eins og er. Stundum er ég að hugsa rosalega mikið og langar að koma því niður bloggið mitt en svo er eins og það hverfur einhvern veginn og ég næ ekki að koma því almennlega niður. Þannig ég vona að þið hafið ekki gefist upp af mér og þið sem ennþá komið og heimsækið mig þá vona að þið haldið því áfram. Mig hefur samt alltaf langað að persónugera þessa síðu enn meira hún er ekkert voðalega spennandi verð ég að segja :) 

Framhald seinna! :) 

Observation

Andið þessu inn

mæli einnig að þið farið á www.intenders.org og skráið ykkur til að fá svona gullmola. 

 

The Bridge ~ Step 100 ~ Global Observance Day

You are learning the language that has no words

As a way of celebrating the 100th step of The Bridge, we'd like to propose a new holiday - Global Observance Day. And what historical event or remembrance, you may ask, are we observing? The answer is none whatsoever. This is not about creating a new place on our calendars so that we need to buy or sell more greeting cards, or glorify labor unions, or honor a "discoverer" who coldly massacred entire tribes of peaceful Natives, or rouse more patriotism so our friendly arms and airplane manufacturers can make more money. No, this is something different entirely. It's a truly challenging, invigorating experience, designed to have us look at the world around us in a new way. Here's how it works:

Pick a day - any day you like - and for as long as you can remember to do so, simply observe what goes on around you (hence the name Global Observance Day.) On this day, you're not going to judge, label, categorize, analyze, record, or even give a name to anything in your immediate world. Likewise, you needn't believe, accept, reject, or react to anyone else's ideas unless you want to. All you have to do is witness what's going on.

Other than that, you can go happily about your day as usual. If you drive somewhere, you can be observing while you're driving. If you go to work, you can still be just as efficient (perhaps even more so) by refraining from any judgment making. If you choose to interact with others during this time, you can tell them what you are doing or not. It doesn't matter. Those who are concerned about how people might react, or who feel that it would be easier to stay in an "observing mode" if there were less distractions around them, may want to spend the day out in nature, taking a walk, or sitting beside the lake. It's up to you.

After you get good at impartially observing your outer, worldly surroundings, then go on to observing your inner thoughts without judging them. If you notice at anytime throughout the day that you've slipped back into judging or labeling things, be easy on yourself. Don't browbeat yourself - simply start over with your impartial observing. Even if you have to begin anew a hundred times over the course of the day, that's okay. Eventually your perceptions will shift and when you least expect it, you will step into a world that was unavailable to you when you were putting your spin on everything. You'll get a glimpse of the world as it really is, where everything is connected to everything else, where everything glows, and where you know you are part and parcel of a Great Oneness that has been there along. From that point on, you'll be less apt to harm or judge anyone ever again because you'll know that you would only be harming or judging another part of yourself.

No wrong, no right
No dark, no light
No good, no bad
No sane, no mad

No low, no high
No yours, no my
No rich, no poor
No less, no more

No weak, no strong
No short, no long
No big, no small
No spin at all

No there, no here
No far, no near
No gain, no name
It's all the same

It just is.

My Intention for today is:

I Intend that I am observing my surroundings impartially.

Your Donations help us immensely!
If you would like to Donate to The Intenders, Click Here.

 

 

 

We encourage you to forward this message to your list of friends. If this message was sent to you from a friend, you can go to http://www.intenders.org to sign up free for The Intenders Bridge.
To Sign Up for your Personal Intenders Notebook, Click Here.
To Login to your Personal Intenders Notebook, Click Here. 

 

 

Trúarbragð... nýtt bragð takk!

Ég fór í skírn í dag til vini mína Traust og Kristínar þau eignaðust fallega stelpu og skírðu hana Thelma María Traustadóttir og vil ég óska þeim til hamingju með gullfallegu stelpu. Skírnin var haldin í heimahúsi og var athöfnin mjög falleg og persónuleg, ég fór að pæla hvort við ættum ekki að draga hluti eins og skírn, giftingar ogsfrv yfir í heimahús þar sem kirkjur geta sett einskonnar höft á mann og fólk þarf alltaf að vera frekar alvarlegt það sem það má varla tala í kirkjum. Síðan er alltaf að sussa á börnin þar sem þau þurfa að beygja sig undir þessum gömlum reglum. Öll hús eru Guðhús allt fólk er Guðsfólk það heitir bara annað, ég er nokkuð viss samt að fólk er byrjað að sjá þetta það er byrjað vera meira meðvitaðra um sjálfan sig og meira segja prestanir þeir eru að breytast. En tími er kominn á að við búum til nýtt umhverfi og sjáum hitt sem fortíð sem bara var, kirkjur eru fínar til samkomu en það má samt vera meira frjálsræði það má vera meira persónulegra. Reyndar geta kirkjur verið mjög misjafnar og já það eru kirkjur út á landi sem eru mjög fallegar en hvernig væri að endurskapa kirkjur og gefa þær aðra þýðingu en það sem er búið að svo sannarlega grafa djúpt inní. Gefum börnunum færi til að sjá nýjar leiðir, ég varð mjög glaður þegar ísafjarðarkirkja ákvað að leyfa fólki að taka þátt í alteristöfluna og það finnst mér rosalega flott framtak og tákn hvernig hlutirnir eru að breytast.
Afhverjum búum við ekki til nýja sálma? Afhverju breytum við ekki faðirvorinu? Nú eru þeir að þýða bíblíuna, afhverju gerum við ekki aðra bíblíu? Afhverju horfum við alltaf á fortíðina sem mikilvægari en það sem er að gerast í dag? Þetta er allt að gerast núna! Við erum hérna núna!
Allir þessi hlutir eru að gerast það er nákvæmlega þetta sem er að gerast fólk sem er að búa til nýtt og segja skilið við það gamla, það er spurning hvort er ég tilbúinn að ganga í að breyta mér upp á nýtt? Búa til nýjan mig? Hef ég hugrekkið til þess? Til að vera breytingin en ekki bara bíða eftir henni, ekki sofna bara og dreyma. Ég sé þetta samt gerast þegar ég horfi á fólk þegar það er glatt og ég veit að það kemur að því að fólk breytist og ákveður að búa til eitthvað nýtt sem er ekkert tengt því sem áður gerðist.

Ég er með margar hugmyndir um hvernig ég myndi vilja breyta og ég myndi vilja að það kæmi fram ef ég væri að skíra eða gifta mig það myndi ekki fjalla um að ég væri að fara ganga til guðs eða neitt þannig heldur væri það bara um okkur það sem við erum og fagnaðurinn sem fylgir því. Það er svo margar hugmyndir sem fylla hausinn á mér og verða að graut þannig ég á svolítið erfitt með að koma því niður hérna. Stundum bara fyllist hausinn á mér að allskonnar hugmyndum en EGOið mitt á svolítið til að drepa það niður, ég á erfitt með að framkvæma það og í staðinn verð ég bara hálfgjörður Zombie :P

En hvað um það ,það er það sem ég er að glíma við sjálfan mig svona eins og samfélagið er að gera, ég þarf að koma þessum boðskap í mitt líf en ekki bara tala um það þannig ég á langt í land sjálfur. Það virðist sem ég ýti þessu í burtu eða ég fæ ekki tækifæri til að tjá mig um það án þess að vera hræddur um að vera kafffærður, það er annað sem ég þarf að glíma við ;)
Vá ég á mikið verk fyrir höndum!

:)

Kveð í bili
 

Brottfarir Heimfarir

Sátum saman við gluggann, rigningin sló létt við gluggann og rokið flautaði furðulegan hvalasöng. Við höfðum pantað okkur kaffi. "Rosalega hefur kaffið hækkað í verði" Segir hann eftir að hafa fengið sér einn kaffisopa. Hann var í gráum jakka og gallabuxum, unglegur í framan með liðað hár sem náði að augum. Ég kinkaði bara kolli og fékk mér minn fyrsta sopa, kaffið var svoldið ramt en alls ekki það versta kaffi sem ég hef fengið. Tónlistin sem kom út úr hátölurum var lágvær en samt var hægt að heyra hvað var verið að spila. "Ég veit ekkert hvað ég á að gera?" Sagði hann með sviplaust andlit og horfði út um gluggan. "Hvað meinarðu?" Sagði ég og reyndi að hljóma eins ég hafði virkilega áhuga á hvað hann var að segja. "Ég er búinn með stúndentinn og mig langar ekki að halda áfram í skóla og ekki er ég að fá neina vinnu, ég er búinn að vera sækja um allstaðar!" Ég horfði einnig út um gluggan þar sem fólk var að berjast við vindinn, sumir voru með regnhlífar sem gerðu ekkert gagn í svona hliðarrigningu, mér hefur alltaf fundist gaman að horfa á fólk og fylgjast með því hvernig persónur það er. Stundum er hægt að sjá hvernig það er með bara að horfa á það og fylgjast með hvernig það hegðar sér. Vinur minn var þessi týpíski íslenskt ungmenni sem var búinn að klára stúdentinn og var á þessum tímamótum þar sem hann var ekki tilbúinn að fara í skólann aftur, hann vildi eins og margir að fara út og skoða lífið og væri helst til í að fara til Asíu eða Suður-Ameríku og eyða 6 mánuðum eða meir í ævintýri. "Afhverju gerirðu þá ekki það sem þú vilt gera?" Sagði ég ákveðinn. Hann horfði á mig í svolitla stund og horfði aftur á rigninguna, hún er víst meira aðlaðandi en gamall vinur. "Ég veit ég ætti að gera það, það er kominn tími að ég færi að gera það sem mig langar að gera en vandamálið er að þetta er svo ógeðslega dýrt þá meina ég flugið en ekki endilega að lifa þar" Ég hristi hausinn  "Hvaða hvaða þú tekur bara lán fyrir þessu, þetta er bara peningur og þú vilt ekki lifa í eftirsjá þegar þú ert orðinn 35 ára og kominn með 3 börn."
Ég reyndi að telja honum trú um að hann ætti bara að gera það sem hann vildi, því maður hefur lend í samræðum við fólk sem hefur sagt ef það hefði nú farið út í heim og upplifað það sem það gæti ekki upplað dagsdaglega eitthvað til að segja börnunum sínum og barna-barnabörnum. Hann virtist skoða regndropana gaumgæfilega eins og hann væri rannsóknamaður frá Íslenskri Erfðagreiningu það vantaði bara smásjá. "Já þú hefur rétt fyrir þér, ég ætti bara að fara gera þetta síðan sagði Dóri að hann væri tilbúinn að fara með mér einnig en ég er samt svolítið hræddur um að fara í eitthvað sem ég er ekki alveg viss hvernig hlutirnir munu enda"
- "Er það ekki sem gefur lífinu gildi, þarf maður endilega að vita allt og plana allt. Stundum er best bara að sjá hvað lífið hefur upp á bjóða og ég efast ekki um að þú eigir eftir að mikið gaman af því!
Vinur minn var hættur að horfa á rigninguna og horfði nú á mig, óákveðnin sem hafði skínið af andlitinu virðist draga sig í burtu frá honum það var eins og hann hafi ákveðið að vera með grímu en eins fljótt og rigningin fór að rigna hafi hann ákveðið að taka hana af sér.
- "Já þú hefur rétt fyrir þér, ég ætla að stefna á þetta fá mér vinnu í sumar og fara svo í vetur byrja að tala við Dóra um hvaða lönd við ættum að fara til.

---------Einhverstaðar út í heimi-----------------

"Vá hvað ég er þreyttur að ferðast!" Sagði hann við mig og hendi bakpokann sinn niður. "Það er eins og öll orkan sem ég hafði hefði verið tekinn af mér án þess að spurja mig" Ég horfði á hann, hann var allskeggjaður og sólbrúnn.
- "Ertu á leiðinni heim?"
- "Já hlakka til að komast heim til að slappa af og fara í heitt bað"
Hann pírði á mig þar sem við vorum úti að borð Kehbab og drekka bjór, ég var hissa að sjá hann svona þar sem hann var oftast mjög orkumikill maður og var ekki mikið fyrir rólegheit.
- "Nei ég veit ég er ekki vanur að vera svona" Það var eins og hann hafði lesið hugsanir mínar. "En ég held að tími sé kominn fyrir mig að koma mér heim, ég er búinn að vera ferðast hérna í Evrópu í 4 mánuði og þar áður var ég í Asíu stundum væri ég bara til að vera á einum stað þrátt fyrir það er gaman að sjá marga staði og fólk þá er ég orðinn leiður að alltaf vera annaðhvort að koma einhvert eða fara einhvert, það er eins og það sé eina sem skiptir mann máli í svona ferðalögum hvert maður er að koma og hvert er maður að fara. Samt ekki misskilja mig ég er glaður að hafa ferðast þetta og séð svo marga hluti en stundum bara langar manni að vera bara á einum stað og upplifa það."
Ég skildi hann vel þar sem það eru margir sem ég hef hitt á mínum ferðalögum sem tala oft um heimkynnin sín þrátt fyrir að þau viðurkenna kannski ekki að þau vilji fara heim þá getur maður fundið það hvernig það talar. Bjöllurnar í trjánum fóru með einhvern íllskiljanlegan mökunarsöng og dúfurnar komu og pikkuðu upp matinn sem datt niður.
-"Heldurðu að þú farir að ferðast aftur?"
-"Ég veit það ekki þótt að allir staðir eru fallegir og fólkið yndislegt, bjórinn er ódýr þá finnst mér alltaf vera með hugann heima"
-"En hvað er í raun heimili? Hvað þarf heimili að vera til að það sé heimili? Er þetta eitthvað sem er hlutlægt eða andlegt?"
-"Fyrir mér er heimili það griðastaður sem ég er búinn að búa til fyrir mér þar er ég búinn að hengja myndirnar mínar upp þar er ég með mjúka rúmið mitt sem ég keypti og þar er ég með öll gögnin mín sem ég hef vistað á mína tölvu." Sagði hann og klóraði sér um brúnleita hökuna.
Ég hugsaði aðeins og sagði: "En erum við ekki alltaf heima í rauninni svo við skiljum þetta hlutlega og efnislega, hvað við erum og hvað við gerum, erum við ekki í rauninni á staðnum sem við viljum vera alveg sama hvert við förum, byrjar þetta ekki allt saman hjá okkur? Inní okkur? Við þurftum í raun ekki að þurfa að fara neitt."
Hann horfði á mig og kláraði bjórinn sinn og sagði: "Jaaaa ég veit ekkert um það, þú ert alltof djúpur fyrir mig það eina sem ég vil er að komast  heim til mín þar sem ég get setist á klósettið og verið þar rólegur og ekki stressaður yfir því hvort einhver ætlar inn á mig."

Kannski hafði hann rétt fyrir sér, kannski væri þæginlega klósettið sem maður fær að þrífa sjálfur, kannski væri það tákn um það sem maður kallar heim eða heimilið sitt, ég velti þessu fyrir mér í svolitla stund en svo þurfti ég að fara. Ég kvaddi vin min og óskaði honum góða ferða heim til sín og skila honum kveðju til klósettið hans.

Skóli = SjálfsElskun

Nú þegar skólinn er að byrja hjá mörgum krökkum þá fer ég að velta fyrir mér bara ef skólarnir væru aðeins öðruvísi en þeir eru í dag hvernig væri þá landið okkar? Hvað við hættum að einbeitta okkur svo mikið af þessi fögum sem við teljum vera svo mikilvæg? Hvað ef við myndum nota þau sem verkfæri frekar en efnið sjálft? Hvað ef við myndum breyta hlutnum þannig að krakkar verði meiri sjálfsmeðvitaðri um sjálfan sig og í raun væru þau efnið sem verið væri að læra um. Við höfum tækifæri til að endurnýja skólakerfið og umturna og koma með aðrar leiðir sem gætu endurspeglað það sem við erum. 

Ég er með hugmynd um námsefni; það fjallar um hvernig við hugsum um okkur sjálf og að öll vandamál eru vandamál hópsins og að þau sem eitt ættu að geta leyst þannig læra þau að þau eru öll sem eitt og ekkert þeirra er undanskilið af hópnum, öll vandamál ættu að vera á opnu og ekkert ætti að vera falið því hreinskilni og skilningur væri undirstaðan af því að leysa öll vandamál.  Með þessu myndu þau nota skrif, lestur og stærðfræði sem verkfæri. Við ættum að hætta að mata börnin og gefa þeim eitthvað til að hugsa um og fá þau til að leysa það sjálf með því aðalmerki hvað þau vilja vera. 

En fyrsta skrefið væri fag sem heitir SjálfsElskun og á ekkert samansemmerki við merkinguna að vera sjálfselskur sem við þekkjum, þar mun krakkar læra að elska sjálfan sig í allri merkingu og þau myndu læra ýmsar leiðir sem myndu hjálpa þeim. Einnig væri ekki ein leið valin sem hin rétta leið heldur myndi þau finna sínar leiðir á sjálfselskun og þannig væri aldrei neitt eitt staðlað próf. SjálfsElskun væri þannig undirstaðan af öllu sem þau myndu fara í gegnum í þessum skóla. 

Ég á erfitt með að sjá hvort samfélagið eins og er í dag væri tilbúið fyrir svona skóla en ég er bjartsýnn á að þetta verði að veruleika einhvern daginn þar sem breytingar eru að gerast og fólk er að verða sjálfsmeðvitaðri og mér finnst við vera að taka skrefin að áttinni að þessu en þau eru frekar lítil. Persónulega ef ég eignast barn þá myndi ég vilja að það fái þannig skóla sem gæri það algjörlega frjálsræði að vera það sjálft og endurspegla sig í allri þeirri mynd sem það er. 

Ég held að samfélagið ætti að fara átti sig á að það er tími á breytingar og að  breytingar eru eitthvað sem er partur af lífinu og að við erum að breytast og umbreytast með hverjum degi og við getum ekki lifað að því sem gerðist í fortíðinni.

Í sandinum

Stjornurnar lystu upp himinum og nokkur stjornuhropu skutust til og fra, tar sat hann a strondinni a teppi. Hun sat a teppinu og song. Hun var med flettur i harinu sem dingludu med hausnum sem hun hristi vid takt vid tonlistina. Hann horfdi a hana, rett svo sa hana i myrkrinu en nogu mikid til ad sja hve falleg hun var. Hann hafdi adeins hitt hana fyrr um daginn tar sem tau hofdu verid saman i siglingu um grisku eyjarnar, hun hafdi komid fra italiu og sest vid hlidina hja honum. Hann blaeygdur eyjaskeggi var i 3 vikna frii akvad ad taka ser fri fra vinnunni og fara um midjardahafid aleinn. Vinir hans voru allir ad stofna fjolskyldur eda gatu ekki komid med honum. Hann hafdi svo sem ekkert amoti tvi ad ferdast einn tar sem hann var vanur tvi ad vera einn og tad var eitthvad sem honum likadi vel vid. Hun var med vini sinum tar sem tad var agust manudur ta voru allir italir ut ad ferdast, Grikkland er mjog nalegt og tar er enga stund ad fara med ferju yfir til Grikklands. Hun aetladi ad dveljast i viku med vini sinum, nybuin ur skolanum og ekki enn akvedin hvad hun vill gera. Henni langadi bara ad komast fra ollum skyldum og tvi ollu sem fylgir ad lifa akvednu lifi i Italiu. Hun taladi ekki mikla ensku en gat komist ad.
Hann byrjadi ad tala vid hana og tau nadu ad tala vel saman i nokkurn tima, en honum fannst samt svo erfitt ad gera sig skiljanlega en honum fannst samt tau eiga eitthvad sameiginlegt og ad innst inni fannst honum eitthvad kvikna tegar hann sa hana brosa til sin kannski hafdi hann loksins fundid tad sem hann var buinn ad vera leita ad i langan tima og ad tetta vaeri timinn ad tessi ferd sem hann akvad ad fara aleinn hafi haft einhverja thydingu.
 Tegar ferjan kom vid hofnina for folk ad tynast ut ur henni, hann spurdi hana hvort tau myndu hittast aftur hun bara brosti til hans og sneri sig vid og tok bakpokann sinn sidan sagdi hun eitthvad vid vini sina, hann sa hana ganga i burtu med tennan stora bakpoka og fann einmannaleikann koma oumbedinn i heimsokn.

Tegar hann sestist hja henni og heilsadi henni ta var hun ekki viss hver tetta var i fyrstu tarna i myrkrunu en stuttu sidar attar hun sig a tvi. Hun hefur farid a sama hostel og hann var i og tekid tar vinskap vid nokkra itala sem voru tonlistarmenn. Tad hafdi verid nokkud skonar diskotek um kvoldid a hostelinu og hun hafdi ekki filad tonlistina sem var spilud tar inni svo hun og vinir hennar asamt tonlistarmonnunum akvodu ad fara a strondina og spila tar tonlist, syngja og horfa a stjornuhrop. Hann aftur a moti hafi verid a diskotekinu og hitt tar folk sem hann hafdi kynnst a hostelinu tegar hann maetti, tau hafi drekkt mikid af raudvini og bordad tar mat sem var a hostelinu. A diskotekinu hafdi hann byrjad ad hugsa til hennar tar sem hann sa nokkur por vera dansa a golfinu, honum var ekki vel vid ad byrja hugsa svona til einhverja sem hann hafdi bara hitt i 5 klukkutima en hann fann fyrir einhvers skonar tengsl a milli teirra ad hann bara gat ekki haett ad hugsa um tessa italska stelpu sem var svo odruvisi en stelpurnar heima.

Hann reyndi ad muna itolskuna sem hun reyndi ad kenna honum fyrr um daginn en tad kom halfvandraedilega ut og um leid og hann aetladi ad fara tala vid hana frekar ta byrjudu tonlistarmennirnir ad syngja alla helstu italskaslagara og kaefdu ordin sem komu ut ur munni hans, hun brosti bara og for ad syngja med. Hann sat bara og hlustaði á meðan þá horfði hann á stjörnurnar sem voru svo bjartar að það mætti halda að englarnir höfðu ákveðið að halda ljósasýningu og einn hafi ákveðið að renna sér með ljósið og búa þar til stjörnuhrap. Er ástin þarna úti með stjörnunum eða hefur hún tekið sér samastað í maganum á honum. Hún er eins og sníkjudýr sem hefur ákveðið að búa sér til heimili í manni, hvernig fer maður að því að smitast svona auðveldlega. Eftir miklar vangarveldur þá rankar hann við sér og tekur eftir því að hún er farin. Hann leitar eftir henni og sér hana þar sem hún hefur tekið sér sæti hjá einum ítalanum sem var að spila á gítar, þau horfa á hvort annað þungt í augun á hvort öðru og brostu síðan. Hann fann að sníkjudýrið væri farið að vilja að brjótast út úr honum og öskra af sársauka, var hann kannski að dreyma? Var hann þarna nokkuð? Líkami hans hafi sameinast sandinum og rennd sér í sjóinn, hafði hann virkilega farið þessa ferð? Hafði hún brosað til hans eða bara skein sólin svona skært á augun á henni. 

Það var nótt og englarnir héldu partíið gangandi, hann fann sig vera ganga en var ekki viss hvort þetta væri fæturnir hans sem sáu um að færa hann til staðar.

Það eina sem hann vissi var að hann var kominn út í sjóinn og að sjórinn væri ekki svo kaldur þrátt fyrir allt.

 

 Sagan er skáldsaga og ekkert af henni gerðist í alvörunni

Kerkyra - Corfu

Nu er buid ad lida ein vika sidan eg kom hingad, tad er buid ad vera mjog gaman og eg er buinn ad hitta fullt af folki, eg kynntist tremur bandarikjamonnum fra Californiu og er buinn ad hanga med teim sidan nuna tar sem teir voru ad taka ferju til Bari i Italiu og eru a heimleid. Vid vorum a tessu diskoteki sem er tarna i hostelinu og er kallad Palladium en tad er ekki mikid palladium legt vid tad, tetta er nokkurn veginn tannig tegar klukkan er ordinn 2030 ta fara allir ad borda i Palladium sem er innifallid inni verdinu a gistingunni og svo eftir tad er skruppid nidur i diskotek tar sem eru leigin sleazy diskotek log. Madur situr alltaf hlidinni hja odru folki tvi tegar madur kemur upp ta er farid med mann att ad atta manna bordi og tannig kynntist eg tessum bandarikjamonnum en einnig odru folki. Tar sidasta nottin var orugglega ein skemmtilegasta nottin herna tar sem mar dansadi af ser braekurnar a diskotekinu en eftir tad ta for eg og einn annar kaninn aftur til tar sem vid gistum og tar hittum vid mann sem er mjog serstok typa, hann er med kayak ferdir tar sem hann kynnir folki um griskagodafraedina sem er a tessu svaedi hann segist vera 32 ara og retired tar sem hann aetlar ad tileinka lifinu sinnu ad ferdast. Hann sagdi okkur tegar vid komum nidur ad vid aettum ad vara ut i sjoinn naktir og horfa a tunglausa og stjornubjarta nottina og einnig aettum vid ad gustla med hondum i sjonum og ta myndum vid sja svona "firefly" effect og tad var nakvaemlega tad sem vid gerdum! Og eitt tad skemmtilegasta sem eg hef gert herna og jafnvel skakadi svokallada "booze cruse" (segi fra henni naest)

Daginn eftir forum vid svo i kayak ferd med tessum manni sem var einnig rosalega gaman tar fekk madur ad fa ad taka adeins a tvi tar sem madur er buinn ad vera liggja eins og skata naestum tvi alla daga, vid fengum ad heyra sogur fra ymsum stodum og forum a eyju sem heitir Afroditaeyja. Tar fengum vid ad smakka drykk sem var um 80 prosent alkahol og kalladist Moonshine, tessi drykkur vaeri notadur i seremoniu sem ibuar i thorpinu tarna rett hja fara i og stendur i um 4 daga! Tessi eyja var ekki svo stor og eina sem var a henni var kirkja sem var um 300 - 400 ara gomul.

Annars tegar eg hef verid ad hvilast i solbadi ta hef eg verid ad hlusta a Tobias fra Crimson Circle sem vinkona min let mig fa og hefur tetta opnad ymsar dyr hja mer og einnig stadfest en fremur tad sem madur hefur lesid adur en bara med ytarlegum haetti en nog um tad i bili eg kem med tad frekar herna seinna.

Hafid tad gott!

Litil faersla - Corfu

Sael aetladi bara ad koma med litla faerslu, er staddur i Grikklandi ad drekkja i mig sol verd herna i sirka 2 vikur. Er staddur i svona hostel community tar sem mikid af folki kemur og fer tetta er mest allt folk sem var ad ferdast i italiu og taka ferju til Corfu i Grikklandi. Eg hef hitt adalega folk fra usa,astraliu,canada og portugal tad virdist vera mikid af folki fra usa og astraliu sem eru ad ferdast i 6 - 12 manudi um alla evropu svipad og islendingar eru ad gera nema teir fara um sudur-ameriku og asiu. Ferdin hingad var agaet fyrir utan sma stress tvi velin fra kopen til athens seinnkadi um 6 tima, eg vard frekar stressadur ad missa ta fluginu til Corfu en tetta rett hafdist og eg kom klukkutima fyrir flugid mjog feginn! 

I gaer tok eg tatt i svona Toga party og missti mig kannski adeins of mikid i drykkjunni tannig eg er herna i thynnkunni i solinni ekki beint heilbrigt :p og eg nadi einhvern veginn ad laesa simanum minum thannig eg tarf nuna ad hringja i Simann :S

En allavega ta er tetta buid ad vera mikid fjor hingad til og madur gaeti ekki haft tad betra, herbergid mitt er mjog litid en tad er alveg uppvid strondina reyndar er tad ekki med loftkaelingu en eg er med viftu svo eg hef ekki att erfitt med svefn utaf hita.

Jaeja eg aetla ad fara fa mer eitthvad, kem med adra stutta faerslu  seinna!

kv

Lulli Zorba 

How do I manifest what I desire?

Ætla að vera aðeins emo núna þar sem ég er að fara í eitthva ákveðið phase þar sem mér finnst allt vera frekar tómlegt og það er varla að ég nenni að segja neitt eða gera eitthvað, ég bara sit og horfi á sjónvarpið eftir að ég kem úr vinnunni og svo þegar ég fer að sofa þá koma allar þessar hugsanir sem ég var að reyna forðast þegar ég horfði á sjónvarpið. Mér finnst ég vera byrja að einangra mig og að breytast í einhvern sérvitring en ég er að sjá breytingar núna þar sem ég er að fara út í 19 daga til að fá smá breytingu á umhverfi og fólki. Ég hef pælt í því mikið núna nýlega hvort ég sé að gera það sem ég á að gera eða hvort ég hafi villst á einhverri braut en síðan koma allar þessar hugsanir og allt það sem ég hef lesið að ég er akkurat þar sem ég á að vera og þetta sé partur af einhverju sem gerist seinna. En ég er svo aldeilis að finna breytingar t.d. hef ég æft körfubolta í nokkurn tíma og hef alltaf fundist það skemmtilegt en nú finn á fyrir því að ég hafi ekki mikinn áhuga á þessu lengur og áhuginn hefur dalað með hverjum deginum. Mig langar ekki að láta svona hluti stjórna mér heldur vil ég losna við það að þurfa að gera þetta að þurfa gera hitt, ég er líka hættur að sjá að sigurvegarar og þeir sem tapa eru ekki til og þannig séð er ég hættur að taka svona hluti alvarlega. Ég sé þetta náttúrulega sem leikur sem við dettum í en fyrir suma heltekur þessi leikur man og stjórnar þér alveg nú ætla ég að hætta láta það stjórna mér og taka völdin og er það partur að vera "stjórnlaus" og vera í staðinn sem er lítið skref en vonandi.

Svo las ég þessa spurningu sem er hérna í titlinum.... og ég fór að hugsa hvort þetta átti við mig... er ég það sem ég þrái? Ég held ekki því það er svo margt sem mig langar að vera og manifesta. T.d. langar mig að kynnast fólki sem hugsar svipað og ég og langar að vera meir í sambandi við fólk sem er á svipuðu tíðni og ég en til þess þarf ég að búa það til sem mig langar að uppifa og gera eitthvað sjálfur til að búa það til því ef maður breytir ekki sjálfum sér þá getum maður ekki breytt það sem er í kringum sig. 

Stundum vill maður komast einhvert annarstaðar þar sem eru haldnar ákveðnar ráðstefnur eða study groups og fá að upplifa hálfgert Oneness með öðrum slíkt er ekki að finna hérna ekki það sem ég er að leita að og þá verður maður að byrja hjá sjálfum sér og þannig virkar þetta ég þarf bara að fara fá frumkvæðavítamín á morgnana ;)

Allavega ef einhver hérna hefur áhuga að stunda svona  Study Group (veit ekki um gott íslenskt orð um þetta) í anda CWG það er hægt að lesa um það hérna

http://www.cwg.org/main.php?p=Connect&sub=Study

 má sá eða sú hafa samband við mig í e-maili [e-mail]

 

Aging

The Bridge ~ Step 105 ~ Aging

Come from a place of balance -
physical, emotional, mental, and spiritual balance

 

What is it about us that we tend to focus on the problems and limitations of life? If we would focus on that which we'd like to see, we'd be creating it. Aging is a good example of this. As the shift from the old ways to the new ways of living sets in, we find ourselves learning to stretch our thinking processes beyond their old boundaries. Now that we know that our body will physiologically follow the dictates of our mind, we are no longer served by many of our old thinking and speaking habits, especially those surrounding aging and how we talk about it.

Over the course of human history, we have lived long and we have lived short. It wasn't too long ago that the average human lifespan was under 50 years of age; now it's over 80 and going up. These figures tell us about our collective tendencies, but they don't explain the anomalies or our potentials.

Remember Methusela, living for a thousand years? Or St. Germain, who never seemed to age even after being seen decades later by friends who knew him well? Or how about Babaji in India or Thoth in Egypt, both of whom are still supposed to be around, living forever? People have seen these men on too many occasions for us to dismiss their stories lightly. What are they doing that we're not?

To begin with, these long lifers aren't buying into the collective, consensus reality by associating certain physical manifestations with their age. For example, it's doubtful that they believe we tend to lose our memory as we get older; or that when we reach certain milestones, everything slows down for us. No, they're a lot more careful about how they create their future. They don't give voice to their limitations. You'd never hear them say something like, "I think I'm going to need eyeglasses now that I'm getting older," or "the older I get, the harder it gets." Instead, they are marching to a different drummer, one that stays alert and positive in all situations.

Many Masters have taught that once our perceptions enhance and we gain access into the invisible worlds that surround us, we get to the stage where we can literally create the form, shape, and age of our bodies as we so desire. Such is our birthright as Spiritual Beings occupying a human form. Indeed, once we learn to rejuvenate ourselves and create the body of our choosing, they tell us we'll look back at these times and wonder how we could have ever participated in any conversations that limited us so drastically. They say that the glib, catch-phrases, especially those which describe us as we get older, won't be a part of our vocabularies like they are now.

As we drifted along gently toward the light, my new friend (Kukulcan), elaborated on many of the Earthly illusions. In every case, he said that we have unwittingly identified with our body, believing it to be our true Self, when, in fact, we are the Essence within it. As an example, he said that when we believe we are a certain number of years old, we are actually identifying with the age of our body. But, as he explained further, our true Essence is eternal and incapable of aging. The only thing we accomplish by identifying with our body's age is to cause it to get older faster than it would have if we hadn't been thinking (or talking) about it.
From The Reunion: A Parable for Peace

My Intention for today is:
  I Intend that I am beginning to rejuvenate by holding a vision of myself at my favorite age.